วันนี้ขี่มอไซต์ไปทางไหน ก็เห็นป้ายหาเสียงอยู่ทุกๆ ครึ่งเสาไฟฟ้า พรรคอะไรก็ไม่รู้หาเสียงอยู่พรรคเดียวก็ได้ด้วย ทำให้เลือกตั้งที่จะถึง 2 เม.ย. เราจะไปทำหน้าที่อะไรกัน ทางเลือกก็คือเอา (เลือกไทยรักไทย) กับไม่เอา (เลือกไม่ออกเสียง) ไทยรักไทย ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าเอาหรือไม่เอา ทักษิณ ตะหาก
นอกจากนี้ระหว่างทางก่อนเลือกตั้ง 2 เม.ย. ก็วุ่นวายพอดู มีการลอบบี้ผู้สมัครลูกกระจิบให้ลงสมัครเพื่อที่ตัวเองจะได้มีคู่แข่งเพื่อป ลดล็อกคะแนนเสียงที่ได้ในบางเขตที่อาจจะไม่ถึง 20% (โดยเฉพาะปักษ์ใต้บ้านเรา)
ตั้งแต่มี ส.ส. ปาตี้ลิสต์พรรคไทยรักไทย ลาออกไปบวช งานลอบบี้เลยหนักกว่าเก่า คราวนี้นอกจากจะต้องหาผู้สมัครจากพรรคอื่นมาลงแข่งแล้ว ยังต้องทำให้พวกพรรคกระจิ๊บกระจ้อยเหล่านั้น ได้รับเลือกปาร์ตี้ลิสต์เข้ามาบ้างอย่างน้อยก็ 5% ของจำนวนผู้ออกเสียงเลือกตั้งทั้งหมด เพื่อเอามาอุด พระเปม ที่ลาออกไป ไม่อย่างนั้นสภาก็จะเปิดไม่ได้
เป็นการเมืองที่เต้นรำอยู่คนเดียว แทนที่จะหาทางชูนโยบายของตัวเองเพื่อให้ได้รับเลือกแต่กลับต้องหาทางทำอย่าง ไรให้พรรคอื่นๆ ได้รับเลือกบ้าง (แล้วก็ทำจริงๆ ซะด้วยสิ 55) ไม่นานเราคงเห็นป้ายหาเสียงพรรคเกษตรกรไทย มีรูปหัวหน้าพรรคไทยรักไทยยืนอยู่ข้างๆ แล้วเขียนว่า "ถ้าอยากให้ผมทำงานต่อ โปรดกาเบอร์ ... พรรคเกษตรกรไทย!!"
ผมติดตามเ รื่องเหล่านี้แล้วก็ได้แต่อนาจการเมืองไทยและพรรคการเมืองที่ใหญ่ท ี่สุดของประเทศ น่าอายเสียจริงๆ อยากรับใช้ประชาชน จนตัวสั่น
รู้อย่างนี้แล้วจะกาเบอร์อะไร คำตอบก็คงมีแค่ 2 ทางอย่างที่ว่าไว้ข้างต้น
14 มี.ค. 2549
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น