20 มีนาคม 2549

"ประเทศนี้ยังพอมีหวัง" (Hope)

แต่ก่อนผมเคยคุยกับแม่ว่า ถ้ายุคต่อสู้ทาง สังคม การเมืองและความอยุติธรรมทั้งหลายหมดไปแล้ว คนรุ่นใหม่ๆ ในยุคนี้ จะมีเหลืออยู่อีกสักเท่าไรกัน เท่าที่เห็น ณ.เวลานี้แทบไม่เหลือ

แต่ ผมคงจะมองที่ผิดไปอย่างมาก ที่เราไม่เห็นมันเพราะเหตุการณ์ยังไม่เกิดจึงดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ที่ไหนได้ จำนวนพลังเงียบทั้งหลายแหล่กำลังผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันออกมาไล่ทรราชกัน ถ้วนหน้า การตรวจสอบทางสื่อหนังสือพิมพ์ก็ยังเข้มข้น

เป็นภาพที่น่าย ินดีและคงจะทำให้คนเก่าๆ ในยุคก่อนนี้ที่กำลังจะโรยราได้กลับมามีชีวิตชีวาและมีความหวังขึ้นมาอีก ครั้งหนึ่ง อย่างน้อยก็จากไปอย่างสบายใจ ถึงผมจะยังไม่ถึงวัยนั้นแต่ก็รู้สึกโล่งอกโล่งใจเป็นอย่างยิ่ง ที่อย่างน้อยประเทศนี้ยังไม่สิ้นการตรวจสอบ ถึงแม้ว่าการตรวจสอบตามกติกาจะอ่อนแรงลงก็ตาม ทายาทของบุคคลเหล่านั้นก็จะยังต้องสืบต่อไปอีก ตราบนานเท่านาน

แม่ผมบอกว่า "เธอไม่ต้องไปยุ่งกับมันหรอก มันยังมีคนทำอีกเยอะหล่ะ เชื่อเหอะ"

ภาพข่าวจาก
www.matichon.co.th

20 มี.ค. 2549
MrsJan

ไม่มีความคิดเห็น: