ชักแม่น้ำทั้งห้า

กลับมาบ้านก็ต้องมาวุ่นวายกันอีกแล้วน้อ เรื่องเดิมๆ ที่ว่าจะไปทำอะไรต่อ มางวดนี้ไม่คิดจะให้มาขายของแล้ว และเห็นดีเห็นงามกับสิ่งที่จะทำด้วย แต่จุดประสงค์เดิมก็ยังอยู่คือยังไงก็อยากให้อยู่แถวๆ นี้ พยายามทุกวิถีทาง เสนอนู่นเสนอนี่ให้ อยู่นี่มีทุนให้ มีที่ให้ มีให้ทุกอย่าง พูดอ้อมไปอ้อมมา ก็คือสรุปถ้าไปอยู่ที่แปดริ้วไม่มีทุนให้ เหอะ เหอะ จะให้แต่ต้องมีข้อแม้กันสักหน่อย

ที่เกิดเหตุการณ์อย่างนี ้คือผมไปบอกว่าขายบ้านที่ตรังได้แล้วขอส่วนนึงมาเป็ นทุนทำสวนที่แปดริ้ว แต่พอได้ทีก็ต่อรองมีข้อแม้ ฉะนั้นคำตอบที่ผมให้ไปก็คือ ไม่ให้ก็ไม่เอาก็ได้วะ เงินที่สะสมได้จากที่ทำงานเก่า 2 แสนกว่าบาทน่าจะพอทำอะไรได้บ้างอยู่ ไม่น่ามีปัญหา

ช่วงนี้ก็ทำงานนอ กไปเรื่อยๆ เป็นงานที่ติดพันมาตั้งแต่ปีก่อนแล้วยังไม่เสร็จสักที เพราะเพิ่งจะมาปัดฝุ่นกันอีกรอบ แถมงาน flash ก็ยังค้างอยู่กะว่าจะให้เด็กแถวๆ นี้ใส่ effect หน้าแรกให้สักหน่อย จะได้เสร็จไวๆ

ว่าแล้วก็ไปนั่งทำงานนอกแสนน่าเบื่อต่อ ไม่ได้ทำงานของตัวเองสักกะที ทั้งที่โครงการผุดขึ้นมาในสมองเพียบ เซ้งเว้ยยย

MrsJan
20 พ.ค. 49