13 กันยายน 2549

หยุดพักงานวันที่ 14 นึกหัวข้อไม่ออกนึกอะไรก็เขียนอย่างนั้น

เอ้อ พรุ่งนี้พักงาน 1 วัน ตาลายชะมัด ทำงานวันละหลายๆ ชม. ติดๆ กันหลายวันแล้ว งานเยอะจนไม่อยากรับแล้วเว้ย แต่เงินก็ยังต้องใช้ พักมาอ่านข่าวบ้าง ทุกวันนี้เบื่ออ่านข่าวชะมัด ไม่มีเรื่องอะไรนอกจาก เรื่องอ้ายบ้าว่ามันจะอยู่ จะออก จะเว้นวรรค ไม่เว้นวรรค จะหนี จะปฏิวัติ จะชอบปิ้ง จะไปตีกอล์ฟ ไปขี้ ไปเยี่ยว แม่มน่ารำคาญ ก็ไม่อยากไปให้ความสำคัญกับมันมากนักหรอก แต่ยังไงตอนนี้ข่าวที่ขายได้ก็ละครการเมืองนี่แหละ พวกพ่อบ้านชอบนัก

น่าสงสาร สงสารตัวเอง ตัวมนุษย์ ตัวเหี้ย อะไรก็ได้ว่ะ ที่มันต้องอยู่กับโลกนี้ต่อไป ทนเห็นความหน้าด้าน ไม่ละอายต่อบาป ของพวกสัตว์เศรษฐกิจทั้งหลาย ไม่ว่าจะประชาธิปไตย คอมมิวนิสต์ สังคมนิยม เศรษฐศาสตร์แบบพอเพียง อะไรก็แล้วแต่ โดยตัวทฤษฎีมันก็ดีทั้งนั้นแหละ แต่พอมันไปอยู่ในมือคนชั่ว มันกลับกลายเป็นสิ่งที่เป็นปัญหา ก็น่าเสียใจแทน จอห์น ล็อค, คาร์ล มาร์ค หรือ แม้แต่พ่อหลวงของเรานั้น ที่ล้วนแล้วแต่หวังดี และมีจิตอันแรงกล้าของความเป็นเพื่อนมนุษย์ ที่ได้พร่ำเพียรคิดค้นระบอบนู้นนี้ขึ้นมา เพื่อที่จะให้สังคมได้อยู่กันอย่างสงบ อย่างที่มนุษย์ควรจะอยู่กัน แต่กลายเป็นว่าทุกวันนี้ สิ่งเหล่านี้นั้นกลับกลายมาเป็นข้ออ้างของพวกบ้าอำนาจ ที่ด้านหนึ่งพยายามจะบูชามันสุดลิ่มทิ่มประตูเพื่อแสดงให้เห็นว่าตัวเองนั้นทำตามกติการะบบระบอบเหล่านั้นที่คนเค้ายอมรับกัน ส่วนอีกด้านหนึ่งนั้นก็พยายามจะทำลายมัน อาจจะด้วยความไม่ตั้งใจ แต่ด้วยความที่ตัวเองอยากจะเป็นใหญ่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น จึงทำได้ทุกวิถีทาง

พวกคนชั่วช้าเป็นแบบนี้ทั้งนั้นไม่ว่าโลกจะผ่านไปกี่ร้อยปีแล้วก็ตาม ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เวลานี้กลัวแต่ว่าจะหลงประเด็นกัน ไม่ว่าจะ กกต. ใหม่ หรือจะเลือกตั้งกันอีกซักกี่หน เราก็ต้องอยู่กับพวกคนชั่วพวกนี้อีกต่อไปวันยังค่ำ แถมอ้างได้อีกต่างหาก เวลานี้จึงทำอะไรไม่ได้นอกจากกดดันตามท้องถนนหนแห่งที่พวกคนชั่วช้าเหล่านั้นเดินทางไป ให้มันได้ละอายและเกรงกลัวต่อบาปบ้าง

MrsJan
13 ก.ย. 2549

ไม่มีความคิดเห็น: