ความเพ้อฝันของตัวเอง

เรื่องใหญ่บางเรื่องสำหรับบางคนอาจจะเป็นเรื่องเล็กสำหรับเรา เรื่องใหญ่บางเรื่องสำหรับเราอาจจะเป็นเรื่องเล็กสำหรับใครหลายๆ คน คราวก่อนบอกไปว่าประชาธิปไตยเต็มใบเป็นเรื่องเพ้อฝัน คราวนี้ก็เลยจะมาสารภาพสิ่งเพ้อฝันของตัวเองดูบ้าง

ความเพ้อฝันเรื่องแรกของผมคืออยากให้ทุกคนได้เข้าถึงอาหารดีมีคุณภาพได้เท่าเทียมกัน ปัจจัยการบริโภค ที่เดี๋ยวนี้สิ่งที่มีคุณภาพจะหามายัดปาก กลับกลายเป็นของราคาสูง ที่จำกัดอยู่เฉพาะกลุ่มผู้มีรายได้สูงกลุ่มนึง ไม่ว่าจะเป็นผักไร้สารเคมี อาหารไร้การปนเปื้อนสารเคมี อาหารไม่ใส่ผงชูรส ถ้าอยากได้อย่างใจคือต้อง ผลิตเองบริโภคเอง แต่กลับกลายเป็นเรื่องยากโดยเฉพาะคนที่อาศัยอยู่ในเมือง ทำงานหาเงินมาซื้อกินได้อย่างเดียว

ความเพ้อฝันเรื่องที่สองคืออยากให้ทุกคนได้เข้าถึงหลักประกันสุขภาพได้อย่างเท่าเทียมกัน ไม่ว่าจะรวยหรือจน แต่ 30 บาท ตอนนี้ยังไม่ใช่ เรายังต้องช่วยกันผลักดัน แม้ว่าเรื่องการรักษาพยาบาลจะเป็นปลายเหตุไปแล้วก็ตาม

ความเพ้อฝันเรื่องที่สามคืออยากให้ทุกคนสามารถเข้าถึงการใช้งาน Software ได้อย่างอิสระ ประมาณว่า Software ไม่ว่าจะของฟรีหรือไม่ฟรี จะจ่ายไม่จ่ายมันก็เรื่องของกู ใครอยากจ่ายก็จ่าย ไม่อยากจ่ายก็ไม่ต้องจ่าย ทุกวันนี้ผมใช้งานแต่พวก Free Software แทบทั้งสิ้น แต่ตอนนี้ผมอาจจะจ่ายเงินบริจาคสนับสนุน พวก Free Software เหล่านี้ มากไปกว่าการเสียเงินซื้อพวก Software จ่ายตังค์ก็เป็นได้

ความเพ้อฝันเรื่องที่สี่ ผมจะปลูกป่าทดแทนสิ่งที่มนุษย์ได้ช่วยกันทำลายชั้นบรรยากาศที่ปกคลุมโลกไว้เพื่อป้องกันภาวะเรือนกระจก และอยากเรียกร้องให้ทุกคนที่กำลังช่วยกันทำลายมันอยู่เวลานี้ในเมืองใหญ่ๆ ช่วยกันแค่คนละต้นเพื่อแทนคนหนึ่งคน ก็น่าจะช่วยกันดูดซับคาร์บอนไดออกไซต์ได้มากโข โลกก็จะปลอดภัยจากหายนะ

ความเพ้อฝันเรื่องที่ห้า ผมจะไม่ยอมให้ใครมาปิดกั้นการแสดงความคิดเห็นได้อย่างเสรี แต่ตอนนี้ผมคิดว่ามันยังไม่ถึงขนาดนั้น

ฝันเรื่องสุดท้าย ผมอยากให้เงินเป็นปัจจัยรอง รองจากปัจจัย 4 ไม่อย่างนั้นมนุษย์จะจมอยู่กับวงจรอุบาทว์ไม่มีที่สิ้นสุด

เรื่องเพ้อฝันเป็นสิ่งที่เราพอจะทำได้บ้าง แต่ก็อยู่ที่เราพอใจและจะอยู่กับมันได้แค่ไหน

MrsJan
26 ก.ย. 2549