เข้ากรุงเทพวันที่ 27 ก.ย.

วันนี้เข้ากรุงเทพเอา Notebook IBM ไปส่งมอบให้ลูกค้า ใช้งานได้แค่ 10 เดือน ลาก่อนเจ้าอ้วนดำ หลังจากนั้นแวะเยาฮันซื้อ UPS มาตัวหนึ่งของ Syndome ซึ่งจริงๆ หาทางซื้อสินค้า Online อยู่หลายวัน ตอนแรกจะซื้อผ่านทาง advice.co.th ราคาสินค้าที่นี่ถูกมากเกือบทุกรายการ แต่ระบบของที่นี่ดูแล้วไม่น่าจะเรียกตัวเองว่า Ecommerce เลย การสมัครมีอยู่ว่าต้องส่ง เอกสารสำเนาบัตรประชาชน, สำเนาทะเบียนบ้านและอะไรอีกไม่รู้ เพื่อเปิดรหัสสมาชิกก่อนจึงจะสั่งสินค้าได้ แม่งโคตรปัญญาอ่อน แล้วยังอื่นๆ อีกมากมาย ตามอ่านได้ที่

http://203.195.103.17/~computerok/advice_ref/feedback/viewfeedback.php?fb_no=Vm0wd2VHUXhUWGROVldScFVtMVNXVll3WkZOVlJscHpXa1pPVjJKSGVGWlZNakExVmpBeFdHVkdXbFpOYmtKVVdWZDRTMk14V25GVWJHUnBWa1phZVZacVFtRlpWMUpJVm10a1dHSkdjRmhaYTFaM1UxWmFkR1ZHV214U2JHdzBWMnRvVjJGV1NuUlZhemxhVmpOb2FGWldXbUZqYkhCSlkwZDRVMkpIZHpCV2EyTXhWREZzVjFOdVVsWmlSMmhvVm1wT2IyRkdXa2RYYlVacVlrWmFlVmRyV25kV01rcEpVV3h3VjFaRmIzZFhWbHByVTBaT2NtRkdXbWxTTW1ob1YxZDBhMVV5VW5OVmJHaHNVakJhY1ZscmFFTlNiRnBZWlVaT1ZXSkdjRnBWVm1oclZqRlplbUZJV21GU1JWcHlXa1ZhWVdSV1NuTlRiR1JUVFRBd01RPT0=

ไปโพสต์บอร์ดมัน แถมมีการตอบจากคนอื่นยังกะหน้าม้า

เออ แล้วก็เลยไปซื้อกับ 7dayit สินค้าเจือกหมดอีก จริงๆ ยังมีอีกหลายเว็บแต่ไม่น่าเชื่อถือเอาซะเลย เว็บก็กะหลั่วๆ เมล์ก็ไม่ตอบ (จริงๆ ถ้าพูดถึงเรื่องการตอบ mail ของพวกเว็บไซต์ในเมืองไทยนี่สงสัยได้พูดกันอีกยก) E-commerce ไทยยังไปไม่ถึงไหนเลยจริงๆ เหมือนจะมีระบบกับเค้า แต่คนยังไม่พร้อมเลย สุดท้ายเลยต้องแบกไอ้ก้อนๆ 6 กิโลกว่า ขึ้นมอไซต์ขนกลับมาฉะเชิงเทรา เซ็งหนึ่ง

กลับมาทุกครั้งที่ต้องทำเลยคืออ่านการ์ตูนเล่มใหม่ๆ One piece เล่ม 41 แล้วอ่านถึงเล่ม 39 ตามหาเล่ม 40 หาเท่าไรก็หาไม่เจอ ไปถามคนซื้อปรากฏว่าเล่ม 40 ยังไม่ได้ซื้อ เซ็งสอง จะอ่านข้ามเล่มก็ไม่เอา เลยหาเรื่องอื่นต่อ โอ้ว นี่เลย "ชัยชนะของมวลมนุษยชาติ" เพิ่งได้อ่านว่ะ ออกมาตั้งกะมาคราวก่อนแล้ว ป่านนี้เล่มหลังจากนี้ก็ยังไม่ออกอีกหรือไงก็ไม่รู้

ไม่รู้ทำไมเรื่องนี้อ่านแล้วอึดอัด หายใจไม่ออกทุกทีเวลาอ่าน คือแบบว่า ไอ้ "เพื่อน" ห่าเหว นี่มันยังไงกันแน่วะ แล้วไอ้เด็กใส่หน้ากากอีก เดี๋ยวๆ ฮัตโตริ เดี๋ยวๆ เคโระ เดี๋ยวๆ อุลตราแมน เดี๋ยวๆ ก็มีอุลตร้าแมนอีกคน เพื่อนเป็น ฟุคเบ ฟุคุเบตายแล้วเมื่อ 3 ปีก่อน ตอนนั้นก็ว่า เฮ้ย ทำไมมันตายง่ายนักวะ แต่ยังไม่เชื่อหรอก แล้วไอ้เพื่อนหน้ากากตาเดียวนี่มันตัวเป็ดไรวะ โผล่มาอยู่ได้ ไม่รู้ข้างในมันหน้าตาเป็นไงกันแน่ เดี๋ยวๆ ว่าหน้าเหมือนฟุคุเบ สุดยอดจริงอ่านแล้วอยากเอาปืนไปจี้คนเขียน บอกมึงรีบเขียนตอนจบมาเดี๋ยวนี้นะเว้ย 55 ประมาณนั้น เหมือนๆ ตอนอ่าน Monster ของผู้เขียนคนเดียวกัน เหมือนกันเลยแต่เรื่องนี้หงุดหงิดกว่า ไม่รู้เรื่องนี้จะเหมือน Monster หรือเปล่า ที่สุดท้ายตอนจบมันก็ยังทำมึนได้อีกต่อไป แต่คิดว่าไม่เพราะเรื่องนี้ยังอ่านพอจับเนื้อจับหนังมันได้มากกว่า

สุดท้ายเห็นเรื่อง Death Note (ชื่อคุ้นๆ) อยู่ 2 เล่มอยู่บนโต๊ะ เปิดไปดูผ่านๆ แล้วน่าอ่านจริงๆ แต่เวลาหมด เลยยังไม่ได้อ่าน ได้อ่านไอ้ "เพื่อน" เล่มเดียว

MrsJan
28 ก.ย. 2549

ความเพ้อฝันของตัวเอง

เรื่องใหญ่บางเรื่องสำหรับบางคนอาจจะเป็นเรื่องเล็กสำหรับเรา เรื่องใหญ่บางเรื่องสำหรับเราอาจจะเป็นเรื่องเล็กสำหรับใครหลายๆ คน คราวก่อนบอกไปว่าประชาธิปไตยเต็มใบเป็นเรื่องเพ้อฝัน คราวนี้ก็เลยจะมาสารภาพสิ่งเพ้อฝันของตัวเองดูบ้าง

ความเพ้อฝันเรื่องแรกของผมคืออยากให้ทุกคนได้เข้าถึงอาหารดีมีคุณภาพได้เท่าเทียมกัน ปัจจัยการบริโภค ที่เดี๋ยวนี้สิ่งที่มีคุณภาพจะหามายัดปาก กลับกลายเป็นของราคาสูง ที่จำกัดอยู่เฉพาะกลุ่มผู้มีรายได้สูงกลุ่มนึง ไม่ว่าจะเป็นผักไร้สารเคมี อาหารไร้การปนเปื้อนสารเคมี อาหารไม่ใส่ผงชูรส ถ้าอยากได้อย่างใจคือต้อง ผลิตเองบริโภคเอง แต่กลับกลายเป็นเรื่องยากโดยเฉพาะคนที่อาศัยอยู่ในเมือง ทำงานหาเงินมาซื้อกินได้อย่างเดียว

ความเพ้อฝันเรื่องที่สองคืออยากให้ทุกคนได้เข้าถึงหลักประกันสุขภาพได้อย่างเท่าเทียมกัน ไม่ว่าจะรวยหรือจน แต่ 30 บาท ตอนนี้ยังไม่ใช่ เรายังต้องช่วยกันผลักดัน แม้ว่าเรื่องการรักษาพยาบาลจะเป็นปลายเหตุไปแล้วก็ตาม

ความเพ้อฝันเรื่องที่สามคืออยากให้ทุกคนสามารถเข้าถึงการใช้งาน Software ได้อย่างอิสระ ประมาณว่า Software ไม่ว่าจะของฟรีหรือไม่ฟรี จะจ่ายไม่จ่ายมันก็เรื่องของกู ใครอยากจ่ายก็จ่าย ไม่อยากจ่ายก็ไม่ต้องจ่าย ทุกวันนี้ผมใช้งานแต่พวก Free Software แทบทั้งสิ้น แต่ตอนนี้ผมอาจจะจ่ายเงินบริจาคสนับสนุน พวก Free Software เหล่านี้ มากไปกว่าการเสียเงินซื้อพวก Software จ่ายตังค์ก็เป็นได้

ความเพ้อฝันเรื่องที่สี่ ผมจะปลูกป่าทดแทนสิ่งที่มนุษย์ได้ช่วยกันทำลายชั้นบรรยากาศที่ปกคลุมโลกไว้เพื่อป้องกันภาวะเรือนกระจก และอยากเรียกร้องให้ทุกคนที่กำลังช่วยกันทำลายมันอยู่เวลานี้ในเมืองใหญ่ๆ ช่วยกันแค่คนละต้นเพื่อแทนคนหนึ่งคน ก็น่าจะช่วยกันดูดซับคาร์บอนไดออกไซต์ได้มากโข โลกก็จะปลอดภัยจากหายนะ

ความเพ้อฝันเรื่องที่ห้า ผมจะไม่ยอมให้ใครมาปิดกั้นการแสดงความคิดเห็นได้อย่างเสรี แต่ตอนนี้ผมคิดว่ามันยังไม่ถึงขนาดนั้น

ฝันเรื่องสุดท้าย ผมอยากให้เงินเป็นปัจจัยรอง รองจากปัจจัย 4 ไม่อย่างนั้นมนุษย์จะจมอยู่กับวงจรอุบาทว์ไม่มีที่สิ้นสุด

เรื่องเพ้อฝันเป็นสิ่งที่เราพอจะทำได้บ้าง แต่ก็อยู่ที่เราพอใจและจะอยู่กับมันได้แค่ไหน

MrsJan
26 ก.ย. 2549